Stal Nierdzewna


Stal nierdzewna -  to wspólna nazwa dla dużej rodziny gatunków stali jakościowych, które ze względu na zawartość chromu, wynoszącą przynajmniej 11%, są odporne na niszczenie pod wpływem chemicznej lub elektrochemicznej reakcji z otaczającym środowiskiem. W języku fachowców właściwość tę nazywa się odpornością na korozję.

Stal nierdzewna 304 – typ ten jest najpowszechniej wykorzystywaną stalą nierdzewną. Zaleca się jej stosowanie wewnątrz pomieszczeń. Jest niezwykle wytrzymała mechanicznie. Posiada wysokie walory estetyczne oraz  funkcjonalne.


Stal nierdzewna 316 – typ ten wykazuje się większa zawartością molibdenu 2%, dzięki czemu można go stosować na otwartym powietrzu. Charakteryzuje się wyjątkową odpornością na korozję, działanie czynników chemicznych: kwasów i soli, działanie niskich i wysokich temperatur, zanieczyszczenie środowiska i inne niekorzystne czynniki środowiskowe. Jest szeroko stosowana w miejscach narażonych na wysoką wilgotność: na obszarach przybrzeżnych, nadmorskich, basenach oraz w środowiskach zanieczyszczonych chlorkami i dwutlenkiem siarki (spaliny, sól drogowa).


Korozja –  jest oddziaływaniem fizykochemicznym pomiędzy metalem i środowiskiem, które prowadzi do powstania zmian we własnościach metali. Może ono powodować znaczne pogorszenie funkcji metalu, układu technicznego, którego jest częścią bądź środowiska. Korozja to naturalny wróg metali. Zwykła stal utlenia się w powietrzu, co powoduje  powstawanie na jej powierzchni warstwy tlenku żelaza, który powoduje korozje i występowanie rdzy. Stale nierdzewne są zdecydowanie bardziej odporne na korodowanie, niż inne materiały inżynierskie. Nie mniej jednak nie jest możliwe, aby całkowicie zapobiec korozji powierzchniowej, dlatego zalecamy konserwacje całej konstrukcji balustrady, w celu jej zabezpieczenia.



Czym czyścimy Stal Nierdzewną.


Jak usunąć ślady palców ze stali nierdzewnej?


W większości przypadków wystarczy miękka ściereczka lub gąbka zwilżona wodą ze środkiem do zmywania.
Innym sposobem jest usuwanie ich za pomocą wilgotnej tkaniny z mikrofazy.Środki do mycia szyb używa się do czyszczenia powierzchni o lustrzanym połysku (stal wybłyszczana). Należy unikać środków szorstkich i trących, które mogą spowodować zarysowania. Powierzchnie szlifowane należy wycierać wzdłuż kierunku szlifu a nie w poprzek. Ślady palców na powierzchniach ze stali nierdzewnej sprawiają więcej problemów, kiedy urządzenie jest nowe. Po kilku tygodniach użytkowania nie będą one tak widoczne jak na zupełnie nowej powierzchni.

Jak poradzić sobie z nieczystościami mającymi tendencję do trwałego osadzania się?


Takie trwałe nieczystości, np. plamy tłuszczu czy herbaty czyści się zwykłymi mleczkami do szorowania (np. JIF/Cif). W miejscowościach gdzie woda jest twarda, powierzchnie stalowe należy zawsze wycierać do sucha, nie pozostawiając na nich wilgotnej ścierki kuchennej czy gąbki, tak aby nie powstały ślady od wody i osadu kamienia.

Jakim sposobem można usunąć osady kamienia?

Jeśli próba usunięcia za pomocą zwykłego mleczka do czyszczenia nie wystarczy, należy poddać je działaniu 25% roztworu octu i pozostawić aby się rozpuściły, a następnie spłukać wodą i wytrzeć do sucha.

Czym usunąć plamy z herbaty?


Czy istnieją szczególne zalecenia? Soda krystaliczna (tzw. do prania – węglan sodowy) jest bardzo skuteczna w usuwaniu plam z herbaty. Czajniki do herbaty należy całkowicie zanurzyć w gorącym roztworze sody, natomiast do mycia dużych powierzchni należy użyć tkaniny lub gąbki, a następnie spłukać czystą wodą i wytrzeć do sucha.

Czy takie same metody zaleca się w usuwaniu osadów i plam z kawy?


Osady kawy są tłuste i tworzą się wtedy, gdy maszyna do kawy jest myta nieregularnie. W tym przypadku najlepszym rozwiązaniem jest soda oczyszczona (wodorowęglan sodowy). Należy zrobić roztwór z gorącej wody i sody oczyszczonej, pozwolić podziałać jemu na zapuszczone powierzchnie przez ok. 15 minut, po czym spłukać wodą i wytrzeć do sucha.

Czy istnieją metody których się nie zaleca do czyszczenia stali nierdzewnej?


Środki dezynfekujące zawierające wybielacze (podchloryn sodowy) mogą zaszkodzić powierzchni stali nierdzewnej, jeśli są w zbyt dużym stężeniu lub pozostają w zbyt długim kontakcie z powierzchnią stalową. Sól lub inne środki czyszczące zawierające chlorki mogą również spowodować uszkodzenia. Jeśli już je używamy, należy zawsze je wcześniej rozpuścić i ograniczyć czas ich oddziaływania do minimum, po czym obficie spłukać powierzchnię czystą wodą.
Proszki lub inne środki o właściwościach trących (np. VIM) będą pozostawiać rysy.
Zwykłe druciaki (np. czyściki Brillo) nie nadają się do czyszczenia stali nierdzewnej, gdyż niszczą one zdolność stali nierdzewnej do samo-naprawy.
Środki do czyszczenia srebra, zazwyczaj zawierające chlorki i silne kwasy nie nadają się do czyszczenia stali nierdzewnej.

W handlu dostępne są ochronne “spraye” i specjalne pasty do metali. Do czego właściwie one służą?



 Większość środków czyszczących do powierzchni metalowych w sprayu (np. 3M, Henkel) zawiera olej silikonowy. Środki te są specjalnie przeznaczone do stali nierdzewnej i ułatwiają jej czyszczenie. Jakkolwiek spraye usuwają stare ślady palców, nie zapobiegną one tworzeniu się nowych śladów. Ich efekt jest trwały od kilku dni (w miejscach wystawionych na działanie czynników atmosferycznych) do kilku tygodni. Olej silikonowy można następnie całkowicie zmyć wodą z dodatkiem płynu do mycia naczyń. Pasty do polerowania (np. Johnson, Cox, Erdal, Stahlfix) tworzą mikroskopijną, ale bardzo odporną woskową warstwę, która sprawia, że powierzchnie metalowe stają się szczególnie łatwe w czyszczeniu. Taka woskowa warstwa ochronna jest odporna na działanie detergentów i może utrzymywać się nawet przez kilka miesięcy. Usuwa się je środkami na bazie alkoholu. Wymienione wyżej sposoby zabezpieczenia stosuje się do powierzchni dekoracyjnych – nigdy do wyrobów stalowych mających kontakt z żywnością.


Stal nierdzewna też rdzewieje



Czy stal nierdzewna może rdzewieć?

Zdarza się, że tak. Mechanizm odporności stali polega na tworzeniu się na jej powierzchni cieniutkiej warstwy ochronnej z tlenku metalu, tak zwana warstwa pasywna. W stalach węglowych tworzą ją nietrwałe tlenki żelaza, a w przypadku stali o zawartości chromu powyżej 11% warstwa pasywna składa się z trwałego tlenku chromu. Jeżeli jednak warstwa tlenku chromu ulegnie zniszczeniu w sposób mechaniczny lub chemiczny, stal traci w tym miejscu swą odporność na atak korozji. Na szczęście warstwa ta odtwarza się sama pod warunkiem dostępu tlenu z otoczenia. Oto podstawowe zasady, które muszą być zachowane podczas kontaktu ze stalą, aby zachować jej "nierdzewność": nie wolno używać do obróbki stali nierdzewnej tych samych narzędzi, którymi obrabiana była stal czarna unikać kontaktu stali czarnej ze stalą nierdzewną - szczególnie w transporcie, podczas magazynowania, przy montażu Do odbarwień stali może dojść również w przypadku, gdy: zastosowany został nieodpowiedni gatunek stali nierdzewnej do pracy w szczególnych warunkach, np. w zanieczyszczonym miejskim powietrzu, w roztworach soli itp. na powierzchni pozostały resztki środków czyszczących zawierających chlor itp. niewłaściwy jest projekt konstrukcji (szczeliny, kieszenie itp.). Stal nierdzewna wymaga zatem szczególnej uwagi w doborze gatunku, obróbce czy przechowywaniu. Właściwie eksploatowana i konserwowana jest idealnym materiałem do różnych zastosowań i zapewnia wieloletnie bezawaryjne użytkowanie wykonanych z niej elementów Proces korozji stali nierdzewnej jest bardzo długi i zależy od rodzaju środowiska, w którym eksploatowane jest urządzenie. W warunkach w jakich eksploatuje się jachty, głównym czynnikiem korozyjnym są związki chloru (pochodzące z wody morskiej). Powodują one korozję wżerową. Stale 316 i 316L, z molibdenem w składzie, charakteryzują się bardzo dużą odpornością na korozję wżerową w środowisku morskiej wody (zawiera dużo chlorków). Stale ferrytycznoaustenityczne Duplex są trudniejsze do spawania, ale ich właściwości mechaniczne są znacznie wyższe, bowiem ich wytrzymałość doraźna na rozciąganie jest nawet o 50proc. wyższa niż stali austenitycznych, choć plastyczność zdecydowanie niższa.